آب - از ترانه های چوبه دار

 این شعر از کریستین مورگینستین شاعر آلمانی است. او تا اوایل قرن بیستم زیست اما مستاصل از زندگی و  لذتش بود. در تمام عمرش آرام نبود.، اکثرا بین آلمان، نیوزلند و ایتالیا راه رفت، همینطوری، به دنبال هیچ. به امید اینکه وضعیت صحی اش بهبود یابد. در خلال این سفرها اما، چیزی که دستگیرش شد ملاقات بعضی اشخاص فلسفی، و ادبی بود که بر زندگی او تاثیر به سزایی گذاشت. رفته رفته با "ادبیات یاوه سرایی" آشنا شد. اصطلاح ادبیات یاوه سرایی به ژانر و یا به کارهای به کار میرفت که نه یاوه سرایی بود و نه هم کمتر از آن، یک چیزی حد وسط.
این شعر زیر را من در یکی از کتاب های درسی ام خواندم. تصمیم گرفتم ترجمه اش کنم. از لحن، ایجازها و ایماها شاید این نتیجه برسید که شعر کریستین هم چیزی در حد ادبیات یاوه سرایی است. 

آب - از ترانه های چوبه دار

------

بدون زمزمه ای

بدون کلمه ای

،آب

 آرام و بی صدا

،جاری است

ورنه

بیان کردن آرامشش

طور دیگری شگفت انگیز نمی بود

تخمیر و تبخیر

عشق و راستی

اینها تازه نیست

که کسی سروده باشد

یا گفته باشد

  این همه بیانگر این است که

سکوت

 دل جریان آب را تسخیر کرده است

Das Wasser - from gallows songs
-------

Ohne Wort, ohne Wort
rinnt das Wasser immerfort;
andernfalls, andernfalls
sprach' es doch nichts andres als:

Bier und Brot, Lieb und Treu,-
und das wäre auch nicht neu.
Dieses zeigt, dieses zeigt,
dass das Wasser besser schweigt.

Poet: Christian Morgenstern- Source
(Trans. Nasim Fekrat, September 02, 2016)

Posted by نسیم فکرت