جمعه، فروردین ۰۷، ۱۳۹۴

محمود بلیغ: مرد سازندگی و امید

خبر شدم که محمود بلیغ نامزد وزیر فواید عامه شده است. خوشحال شدم که سرانجام کسی می آید که مرد سازندگی و امید است. به خود بالیدم که او را کمی میشناسم. سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، او معاون مدیر مسئول هفته نامه اقتدار ملي بود، من و محمد عرفانی به دفتر اقتدار ملی ميرفتيم و ساعت ها هر سه تاي مان صحبت می کردیم، چای می خوردیم و گاهی کارت بازی می کردیم. من از دوست دیرینه ام محمد عرفانی سپاسگزارم از اینکه مرا با آقای بلیغ آشنا کرد.

یادم می آید که محمد به بلیغ می گفت این مهندسی به تو نمی آید. راستی کسی هم باورش نمی شد که محمود بلیغ مهندسی خوانده باشد چون آنزمان، به او منحیث یک نویسنده و تحلیلگر نگاه می کردند. من بعدها، اندک اندک به ابعاد بزرگی و استعداد او پی بردم. آدم های با دانش، صادق و متین عمیق هستند و شناختن آنان زمان می برد. محمود بلیغ یکی از این آدم هاست که من در زندگی ام دیده ام. امیدوارم آنانی که در روزهای آینده در مجلس به او رای می دهند عینک تعصب و هزاره سیتزی را کنار بگذارند و به جای آن، به کارنامه و تخصص آقای بلیغ نگاه کنند.

برای آشنای بیشتر با محمود بلیغ، بیوگرافی اش را اینجا بخوانید و کارنامه کامل او را منحیث مشاور عالی شرکت عمران و همچنین رئیس بنیاد مهرگان عمران در اینجا بخوانید.

دوشنبه، فروردین ۰۳، ۱۳۹۴

اول می کشند، بعد ازش تجلیل می کنند

ویدیوی تشییع جنازه فرخنده را در بی بی سی دیدم، زنان خشمگین فریاد می زنند 'ما همه فرخنده ایم،' ظاهرا، کسانی هم هستند که از گوشهء جیغ می زند الله اکبر؛ همان الله اکبرهای که فرود آمدن سنگ و چوب را بر پیکر فرخنده بدرقه می کردند.  خشم و احساس همه آنهایی که در مراسم تشییع جنازه آن جوان نگون بخت شرکت کردند قابل درک و تحسین است .

بعضی تظاهرکنندگان زن به رسانه ها گفته اند که خواهان عدالتند، خیلی خوب. اما وقتی می گویند افغانستان خطرناک ترین جای برای زنان هستند یعنی که حرف های دیگران را تکرار می کنند. رسانه های غربی وقتی در مورد وضعیت زنان و اطفال افغانستان گزارش می نویسند، یکی از تعبیرهای که همیشه استفاه می شود همین "افغانستان خطرناک ترین جای" را به کار می برند. من مطمئنم زنان در کابل می توانند حرف های خوبتر و جدی تری بزنند به جایی توسل شدن به کلیشه گویی.

مقالهء اشرف غنی و عبدالله در واشنگتن پست

مقاله ای با عنوانی "اهمیت اتحاد افغانستان و آمریکا" توسط اشرف غنی و عبدالله عبدالله در ۲۰ مارچ در روزنامه واشنگتن پست نشر شده است که در آن هر دو رهبر از عملی ساختن تعهدات حکومت وحدت ملی سخن می گویند. مقاله به مخاطب خاصی آمریکایی - مردم و دولت - نوشته شده است و حس خوبی به خواننده می دهد که سرانجام کسانی هستند که از کمک های بیدریغ آمریکا قدردانی می کنند اما در حین حال میخواهند وقار شان را حفظ کنند. این نوع زبان دیپلوماتیک در تاریخ روابط دو کشور بی سابقه است وقتی به ۱۴ سال گذشته، خصوصا اگر رفتارهای حامدی کرزی را در نظر بگیریم. 

جمعه، اسفند ۲۹، ۱۳۹۳

جشن نوروز در کاخ سفید با میزبانی میشل اوباما

روز چهار شنبه، تاریخ ۱۱ دهم مارچ، کاخ سفید جشن نوروزی با میزبانی بانوی اول ایالات متحده آمریکا، میشل اوباما برگزار کرده بود که در آن افراد زیادی از جوامع دیاسپورای افغانی، ایرانی، تاجیکی و بقیه ملیت ها دعوت شده بودند. 
گروه رقص راه ابریشم رقص های سنتی افغانی و ایرانی را اجرا کردند. من از رقص افغانی فیلم گرفتم. از دیدنش لذت ببرید. راستی قبل از همه، سال نو تبریک.
خبرش قبلا در بی بی سی نشر شده بود. و در اینجا خانم میشل اوبا پیام نوروزی اش را به شرکت کنندگان بیان می کند.

پنجشنبه، اسفند ۲۸، ۱۳۹۳

مردی که در حاشیه از خشم می ترکد

نیویورک تایمز در شماره امروزش مقاله ای در مورد جنرال عبدالرشید دوستم نشر کرده که از هرجهت خواندنی است. برخلاف انتظار، مقاله شرح خنده داری است بر مردی که اکنون به حاشیه رانده شده است و حرف او را کسی نمی شنود. حس همدردی و تأسف از همان آوانی که آقای دوستم طبل همکاری با اشرف غنی را نواخت، در اذهان بعضی ها ریشه دوانید، اما آقای دوستم چاره ای نداشت جز اینکه به قولش وفا کند. او اگر کار دیگری می کرد شاید افغانستان الان وضعیتش طور دیگری بود. 

contact

نام

ایمیل *

پیام *