در افغانستان، بعضی چیزها اتفاق میفتند که آدم را انگشت به دهان می کند. اخیرا، دختر خانمی با زره آهنی به جنگ علیه تبعیض و خیابان آزاری رفته است. جالب اینجاست که در هر وقایع از این باب، هزاره ها پیشقدم می شوند. جدا از اینکه این مسایل مسئله ساز و تابوشکن چقدر بر افکار جامعه سنتی و قبیله ای مردم افغانستان تاثیر دارند، این نوع حرکت ها یک موضوع دیگر را تداعی می کند: "هزاره ها در حال تغییراند و تغییر می آورند."
این نوع بلندپروازی و ایده آل سازی در حد انفرادی نه تنها برای کنشگر آن کمرشکن هست بلکه بی تاثیر است. هزاره ها نمی توانند به تنهایی آن جامعه بسته را تغییر دهند مگر اینکه این نوع اقدام ها در پهنه جامعه بصورت گسترده و جامع صورت گیرد. کبرا خادمی، ریسک بزرگی را به گردن می خرد و حقیقتا جرئت او قابل تحسین است. او این کار را - چنانچه در مصاحبه اش با بی بی سی گفته است - از روی اعتراض، ظاهرا، نکرده است بلکه تحت تاثیر جنبه های هنری این مسله سر به خیابان زده است. شاید هم هر دو موضوع به این امر دخیل بوده اند، اما کبرا در مصاحبه اش از چیزی بنام اعتراض علیه خیابان آزاری صریحا یاد نمی کند.
آنچه حیرت انگیز است ابتکار خانم خادمی است. شاید به گفته خودش در اذهان بماند که قابل شک است چنین چیزی در اذهان بسته مردان افغانی بماند. اما آنچه از این نوع حرکات می شود نتیجه گیری کرد، تحرک اجتماعی و فرهنگی هزاره هاست که بعد از تحمل قرن ها سکوت و ظلم و بی عدالتی سرانجام فرصتی برای نفس کشیدن دارند. اگر این نوع اقدام ها را نیک نگیریم حداقل نکوهش هم نکنیم. بگذاریم این آزادی فرارسیده پاگیرد و بگذاریم کبرا و کبراهای دیگر پیشاهنگ تغییر شوند.
این نوع بلندپروازی و ایده آل سازی در حد انفرادی نه تنها برای کنشگر آن کمرشکن هست بلکه بی تاثیر است. هزاره ها نمی توانند به تنهایی آن جامعه بسته را تغییر دهند مگر اینکه این نوع اقدام ها در پهنه جامعه بصورت گسترده و جامع صورت گیرد. کبرا خادمی، ریسک بزرگی را به گردن می خرد و حقیقتا جرئت او قابل تحسین است. او این کار را - چنانچه در مصاحبه اش با بی بی سی گفته است - از روی اعتراض، ظاهرا، نکرده است بلکه تحت تاثیر جنبه های هنری این مسله سر به خیابان زده است. شاید هم هر دو موضوع به این امر دخیل بوده اند، اما کبرا در مصاحبه اش از چیزی بنام اعتراض علیه خیابان آزاری صریحا یاد نمی کند.
آنچه حیرت انگیز است ابتکار خانم خادمی است. شاید به گفته خودش در اذهان بماند که قابل شک است چنین چیزی در اذهان بسته مردان افغانی بماند. اما آنچه از این نوع حرکات می شود نتیجه گیری کرد، تحرک اجتماعی و فرهنگی هزاره هاست که بعد از تحمل قرن ها سکوت و ظلم و بی عدالتی سرانجام فرصتی برای نفس کشیدن دارند. اگر این نوع اقدام ها را نیک نگیریم حداقل نکوهش هم نکنیم. بگذاریم این آزادی فرارسیده پاگیرد و بگذاریم کبرا و کبراهای دیگر پیشاهنگ تغییر شوند.
Labels:
جامعه
0 comments:
ارسال یک نظر