مقاله ای با عنوانی "اهمیت اتحاد افغانستان و آمریکا" توسط اشرف غنی و عبدالله عبدالله در ۲۰ مارچ در روزنامه واشنگتن پست نشر شده است که در آن هر دو رهبر از عملی ساختن تعهدات حکومت وحدت ملی سخن می گویند. مقاله به مخاطب خاصی آمریکایی - مردم و دولت - نوشته شده است و حس خوبی به خواننده می دهد که سرانجام کسانی هستند که از کمک های بیدریغ آمریکا قدردانی می کنند اما در حین حال میخواهند وقار شان را حفظ کنند. این نوع زبان دیپلوماتیک در تاریخ روابط دو کشور بی سابقه است وقتی به ۱۴ سال گذشته، خصوصا اگر رفتارهای حامدی کرزی را در نظر بگیریم.
انتظار نمی رود اتفاق خارق العاده ای بیفتد. ممکن است اومابا و بعضی اعضای کنگره متقاعد شوند تا اقامت چند هزار نیرو را در افغانستان برای مدت کوتاهی تمدید کنند. دوره طلائی افغانستان زمانی بود که دولت کرزی نتوانست استفاده بهینه از کمک ها را ببرد. اما اکنون، همه چیز تغییر کرده است. دیدگاه سیاستمداران و حتی مردم عادی آمریکا نسبت به افغانستان و حکومتش منفی است. این بدبینی میراثی است که از کرزی و حکومتش بر جای مانده است و ممکن نیست به این زودی ها افکار آمریکایی ها نسبت به رهبران و حکومت افغانستان تغییر بکند. اشرف غنی و عبدالله عبدالله راه دراز و دشواری در پیش رو دارند تا اعتماد رهبران و مردم آمریکا را به دست بیاورند.
این را هم از یاد نبریم که اوباما از هرجهت تحت فشار است خصوصا در روابط سیاست های خارجی اش. خیلی ها او را بدترین سیاستمدار در روابط خارجی آمریکا با بقیه کشورها می دانند. رهبران افغانستان، تا دو سال دیگر، باید با اوباما بسازند تا کسی از جمهوری خواهان بیاید و وضعیت بهتر گردد.
Labels:
سیاسی
0 comments:
ارسال یک نظر