من تازه متوجه شدم که تاثیر وبسایت های اجتماعی، خصوصا فسبوک چقدر عمیق بوده تا اندازه ای که معیار برای درک حقیقت از بین رفته است و دیگر از حقانیت خبری نیست. به همان اندازه که این سایت های غول ما را به هم نزدیک می کند، دو برابر ما را از همدیگر دور نیز می کند. این دوری و فاصله گرفتن از همدیگر هم ادراکی است و هم مفهومی. این تاثیر را فقط می شود در ادراک های مان از محیط و افراد جستجو کرد و از طریقی که ما آنرا دریافت می کنیم: "تاثیر فرد سوم" (third person effect). فضای که در چنین وضعیتی خلق می شود کلا یک فضای ناپایدار و بی اعتمادی است. کاملا یک جهانی اورلی. اشباع شده در خود و خودبینی. انکار حقیقت و سرانجام فرو رفته در کام مولتی فرنیا (multiphrenia)، یعنی متلاشی شده و تجزیه شده از خود به هزار نسخه دیگری از خود. این است وضعیت جهان ما اکنون. به همان اندازه که ما از هم دور می شویم و تجزیه می شویم، از خود هم بیگانه می شویم. این بیگانگی نه تنها حسی است بلکه ادراکی و مفهومی است.
skip to main |
skip to sidebar
یادداشت هایی پراکنده یک دانشجوی دکترای انتروپولوژی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
contact
فوتوبلاگ
soundcloud
Blog Archive
-
▼
2021
(61)
-
▼
ژانویهٔ
(17)
- بقا در برابر هژمونی تاریخی
- و این خیابان پایان ناپذیر
- the Orwellian world
- یافت شده: شعری از گوته
- خرده هویت ها و مشکلات نظریه جهانی حقوق بشر
- سیستم مقصر است نه افراد
- استدلال معیوب که منجر به بی عدالتی می شود
- به ایدیولوژی تمرکز کنیم نه فرد
- چیزی بنام "نژاد" وجود ندارد
- در باره موضوع زهرا موسوی
- و کسانی که لکنت دارند
- پناپتیکان اسلامی
- وقتی دموکراسی می میرد
- سیر قهقرایی
- وبلاگ عزیز!
- کشف مارکس
- فهم مخدوش از وقایع
-
▼
ژانویهٔ
(17)
0 comments:
ارسال یک نظر