نگاه کن
می بینی این شب های درازی که پایان ناپذیرند؟
می بینی صداهای پرندگانی که کم کم ناپدید می شوند؟
ببین سپیده دمی را که تار می شود!
و اینجا، بیرون از باغچه خالی
دروازه ای است
ایستاده در مقابل جنلگزار خاموش
آستانه ای در آنجاست که خاموشانه منتظر است
از خودم می پرسم:
منتظر چه کسی؟
مکث می کنم
صدای خاموشی طنین انداز است
دو باره مکث می کنم
از دور دست ها صدای شکوه مندی طنین انداز است
صدای دوران کودکی خودم
در جنگلزارها هم قد ساقه های بید
در جست و خیزم!
Labels:
روزانه
0 comments:
ارسال یک نظر