چهارشنبه، دی ۱۷، ۱۳۹۹

وقتی دموکراسی می میرد

امروز جلسه کانگرس در باره تصویب آرای الکترال کالج ها نسبت به برنده شدن بایدن را زنده می دیدم که یک دفعه جلسه بهم خورد. قانون گذاران از جای شان بلند شدند، بعضی های شان طرف درهای خروجی هجوم بردند و بعضی های دیگر زیر میز خم شدند. ویدیو سریع قطع شد. من رفتم پی کارم. وقتی برگشتم رفتم سراغ انترنت. دیدم وضعیت خیلی تغییر کرده. جمعتی از حامیان ترامپ را دیدم که از دیوارهای کانگرس بالامیروند و بعضی های دیگر وارد ساختمان شدند. دیدن این صحنه برای من شوک آور بود. به این فکر کردم که خیلی زیاد اعتماد مان نسبت به دموکراسی نباید خیلی زیاد راسخ باشد و دیگر اینکنه آنچیزی را که ما در کشورهای جهان سوم می بینیم، ممکن است در پیشرفته ترین دموکراسی های دنیا اتفاق نیفتند. نمونه آن را امروز در واشنگتن دی سی دیدیم. این مایه شرمساری همه آمریکایی هاست و خصوصا آنهایی که وجدا بیدار دارند. 

سه‌شنبه، دی ۱۶، ۱۳۹۹

سیر قهقرایی

 همه چیز در همه جا در حال تغییر مثبت است به جزء افغانستان. در آن ویرانه قومی شب ها خواب ویرانی و قتل عام اقلیت های را می بینند و روزها دقیقا آن را اعمال می کنند. مردمی که از سرزمین های شان رانده شدند، برده شدند و حالا در سنگلاخ های دور و دره های بی آب و علفی زندگی می کنند که اگر از گرسنگی نمیرند زنده بودن شان نه تنها به کسی ضرری نمی رساند بلکه موهبتی است. 

پی بردن به روان اجتماعی مردم جنوب دشوار نیست. کافی است به حال و گذشته ها نگاه کنیم. به عملکرد پادشاهان و حکمرانان شان و نیز به همین وضعیت موجودی که آنها قبضه کرده اند. خوشی و نشاط، غم و اندوه تمام مردم در دست آنهاست. تصور کنید که پشتون ها روزی از جنگ خسته شوند و بخواهند در صلح زندگی کنند. تصور کنید آنها تصمیم بگیرند به زندگی عادی برگردند و بخواهند فرزندان شان مکتب بروند. چه نشاطی خواهد داشت. مردم از شادی در سرک ها خواهند ریخت و جشن و شادی برپا خواهند کرد. در سالهای گذشته نمونه های آن را دیدیم. وقتی صلح چند روزه اعلام شد، مردم به سرک ها ریختند و طالبان را در آغوش گرفتند، عکس  یادگاری گرفتند، اما همه چیز گذرا بود. اهریمن هیچ گاه از ذات خود بیگانه نشد و نخواهد شد.

دوشنبه، دی ۱۵، ۱۳۹۹

وبلاگ عزیز!

 من نمی توانم با وبلاگ وداع کنم. حالا بیشتر از گذشته این انگیزه در من شدت گرفته که به وبلاگ نویسی ادامه بدهم. مهم نیست که کسی اینجا را میخواند یا نه، مهم این است که من این وبلاگ را برای خودم زنده نگهدارم. به جایی اینکه در کتابچه بنویسم و بگذارم زیر بالشت، اینجا مینویسم هرچند هم نوشته ها خصوصی باشد. من از لایک و قلبک گذاشتن خوشم نمی آید. میدانم، این سمبول ها جای کلمات را کم کم گرفته اند یا میگیرند ولی من هنوز نمی پذیرم با سمبول حرف بزنم. دوست دارم بنویسم هرچند بی معنی ولی در قالب کلمات. 

من نویسنده خوبی نیستم و هرگز نبوده ام. ولی حرف برای گفتن داشته ام و دارم. پس خیلی زیاد مهم نیست که در چه قالبی بیان کرد، مهم این است که ما بیاندیشیم و بنویسیم هرچند هم دیگران توجه نکنند. نوشتن یک امر شخصی است.

یکشنبه، دی ۱۴، ۱۳۹۹

کشف مارکس

 در طی هفته های گذشته مارکس خواندم. برای اینکه بعضی تیوری های ماتریالیسم تاریخی اش را بهتر بفهمم سراغ فویر باخ و هگل رفتم. چقدر خوشحالم از این کشفم و چقدر غبطه میخورم به کسانی که زودتر مارکس را کشف کردند، خوانده اند و فهمیده اند. امروز به این میاندیشیدم که اگر مارکس را 15 یا 20 سال پیش خوانده بودم، درک من از جهان و وضعیت موجود بهتر بود و ای بسا که موقعیت شخصی ام. برای این چند روز، یک حس خیلی سنگینی مملو از فقدان و از دست رفتن زمان بر من غلبه کرد. چه چیزهای را که ما از دست ندادیم! چه فرصت های که تبدیل به قدرت و توانایی بود بی توجه از کنارش رد نشدیم! چقدر بدیهی پنداشتیم چیزهای که مهیا بود ولی حالا به آن می چسپیم. بهرحال، خوشحالم از اینکه مارکس را کشف کردم هرچند دیر. چقدر فکر بکری داشته، چقدر فهم درستی از اجتماع و تاریخ فهم بشر داشته و چقدر خوش فکر بوده! 

شنبه، دی ۱۳، ۱۳۹۹

فهم مخدوش از وقایع

 چند روز پیش با دوستی در مورد حملات زنجیره ای علیه روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر و یا هم کسانی که سرشان در تن شان میارزد، صحبت می کردم. استدلال این دوست این بود که بعد از شش ماه مردم خسته می شوند و علیه طالبان به پاه می خیزند. این دوستم سالهاست در مطبوعات کار می کند. نگاه اینقدر ساده انگارانه به وضعیت موجود نه تنها اشتباه است بلکه خطرناک است. این وضعیت نامعلوم که همه بسر می برند، معلوم نیست پایانش به کجا خواهد انجامید. هنوز سازمان های امنیتی و اطلاعاتی به این مسئله نتوانسته اند پی ببرند که پشت این نوع حملات اسرارآمیز کیهایند. 

چهارشنبه، دی ۱۰، ۱۳۹۹

Zahra Mousawi زهرا موسوی و داستان هزاره موشخور


نوت: این یادداشت فقط یک خاطره است نه چیز دیگر. برای من شخصا نژاد (سید و هزاره و نژادهای دیگر) یک برساخت اجتماعی و فرهنگی است نه بیولوژیکی. انسانها همه شبیه همند و اجداد همه ما به آفریقا برمیگردد. 


امروز در آرشیو عکس های از رادیو آزادی به عکس زهرا موسوی برخوردم. من از آگست سال ۲۰۰۲ تا آگست ۲۰۰۳ در رادیو آزادی منحیث مدیر فنی کار کردم و بعد از کار اخراج شدم.

این عکس مرا به یک لحظه تلخی از زندگی ام برد. من تازه در رادیو استخدام شده بودم، شاید ماه اولم بود. یک روز ريس اداری جنرال ابراهیم به من گفت، این دختر را میشناسی؟ اشاره کرد به بیرون. رویم را چرخاندم، دیدم جلوی دفتر رئیس رادیو، احمد تکل، دختر باریک اندامی از کتاره های آهنی گرفته و به پاین نگاه می کند.

ما در منزل چهارم مصطفی هوتل در چهار راه صدارت بودیم بعدا رفتیم وزیر اکبرخان. من گفتم "نه، نمیشناسم." گفت "این میخوایه وظیفه بگیره ولی از راه دیگر." پرسیدم "از چه راهی؟" دستش را زیر میز برد، پس و پیش تکان داد، گفت "این طوری؟" بعد گفت "از هزاره شماس." من گفتم "خوب به من چه؟" گفت "از قوم تان اس." بهرحال، من آنروز مصروف شدم ولی همان روز وقتی از کنارش تیر شدم برش سلام دادم. روسری سیاه، شلوار سیا و بالاتنه سفید به تن داشت. دختر خوشتیپی بود.

هزاره ها تازه از یک دوره قتل عام بیرون شده بود. دیدن یک هزاره دیگر برای من خیلی هیجان انگیز بود.

دو روز بعد دیدم دوباره پیش دفتر احمد تکل از کتاره گرفته پاین را سیل می کرد. رفتم که خودم را معرفی کنم. وقتی به او رسیدم، گفتم "سلام"، به لحجهء غلیظ ایرانی جواب داد "سلام." من خودم را معرفی کردم، گفتم "هزاره ام از غزنی. در این رادیو هزاره ها کم است. فقط سه نفریم. بعد ازش پرسیدم، "شما هم هزاره استید." گفت "نه، خدا سگم را هزاره نکنه، هزاره موشخور!"

برای لحظه ای پیش چشمم تاریک شد. سرم را خم گرفته رفتم دفتر. پاهایم سنگین بود. نمیدانم چطوری به دفتر برگشتم. جنرال ابراهیم از دفتر مرا دیده بود. وقتی برگشتم ازم پرسید "گپ دادیش؟ چرا چهره تو گشته او بچه؟ کدام گپ بد برت گفت؟" من گفتم " نه، او هزاره نیست." خنده کرد، گفت "ایلای ما بتی، قیافه اش که مثل شماست" فوزیه معاون اداره به من تیز سیل کرد گفت، "کدام گپ خو شده او بچه." من چیزی نگفتم.

بهرحال، آن روز خیلی سخت گذشت. حداقل تا آن لحظه به کسی اجازه نداده بودم مرا تحقیر نژادی بکند. خیلی سنگین تمام شد برایم. تا یک سالی که من در رادیو بودم زهرا کارمند رسمی نبود ولی کارش را بصورت داوطلب و کانترکت از طریق احمد تکل و بعد از طریق رزاق مامون در برنامه های اطفال شروع کرد و تا زمانی که من بودم ادامه داد. آوازه بود که در این مدت احمد تکل و رزاق مامون از او استفاده جنسی می کردند. البته بعدا، رسمی استخدام شده بود، نمیدانم قضیه به کجا رسید. ولی در طی آن مدتی که در رادیو کار کردم، هر روز که او را در دفتر میدیدم، گویی کسی نیشتری در من فرو می کند. هر روز یک راسیست را میدیم که از هزاره ها نفرت داشت.

این حادثه را من با احمد بهزاد و بصیر بگزاد در میان گذشتم. آنها تنها هزاره های بودند که پیش از من در رادیو آزادی استخدام شده بودند. هر دوی شان ناراحت شدند. گفتتند او بی بی است. باید از ما می پرسیدی. بصیر بگزاد را بعدا به بهانه ای از کار برکنار کردند. رادیو آزادی در دست پشتون ها بود و به هر بهانه ای هزاره ها اخراج می کردند.

امروز وقتی به این عکس برخوردم، رفتم در انترنت زهرا موسوی را سرچ کردم. دیدم آدم کلانی شده، حرف های کلانی در مورد حقوق بشر، آزادی و برابری جنسیتی می زند. موهایش را کوتاه کرده است، فیمینیست شده است.

نوت: این عکس را من در دسامبر 2002 در دفتر رادیو آزادی در سرک 15 ویز اکبرخان ازش گرفتم.

*****

در پیوند به این موضوع و پاسخ بعضی ها من این یادداشت را نوشتم. در صحفه اصلی بروید آخرین مطلب است.

سه‌شنبه، تیر ۰۴، ۱۳۹۸

عرب ها از اسلام فاصله می گیرند

اخیرا یک تحقیق جامعی که در میان اعراب خاور میانه صورت گرفته نشان میدهد که عرب ها از اسلام فاصله می گیرند. این تحقیق توسط موسسه تحقیقی عرب برومتر (Arab Barometer) در دانشگاه پرنستون بین سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ انجام گرفته است.

چند چیز در این تحقیق جالب است:

۱. شمار بی دینی در همه کشورهای خاور میانه در حال شد است (خبر خوشحال کننده است، نه؟)

۲. زنان حق تصمیم گیری در سطح ملی (بیرون از خانه) را دارند اما نمی توانند در مورد مسایل خانوادگی تصمیم بگیرند.

۳. قتل ناموسی پذیرفته شده تر از هم جنسبازی است.

۴. در میان اعراب اردوغان چهره محبوتر از ترامپ و پوتین است.

۵. اعراب اسرایل را بزرگترین خطر می پندارند.

یکشنبه، خرداد ۱۲، ۱۳۹۸

Kiss them for me

یکی از بهترین آهنگ های که در این هفته شنیدم آهنگ "آنها را از طرف من ببوس" توسط سوزی سو (Siouxsie Sioux) از آلبوم خرافات (Superstition) است. سوزی این آهنگ را با گروه راک انگلیسی بنام Siouxsie and the Banshees که در ده هفتاد میلادی ایجاد کرده بودند، ثبت کرده است. شنیدن این آهنگ اتفاقی بود. شب گذشته من به برنامه شبانگاهی ان پی ار گوش میدادم، مدیر برنامه اعلام کرد که به مناسب سالگرد خواننده این آهنگ قرار است یکی از مهمانان هفته این قطعه را اجرا کند. خواننده جوان و وکالیست Madison Cunningham خیلی قشنگ اجرا کرد. بعد رفتم آنلاین و آهنگ را با صدای اصلی سوزی سو یافتم.

جمعه، خرداد ۱۰، ۱۳۹۸

عمده ترین مشکل کشورهای اسلامی

عمده ترین مشکل مردمی که در کشورهای اسلامی زنده گی می کنند این است که دو نوع حاکمان بر آنها حکومت می کنند: یک آنهایی که صدها سال پیش مرده اند و دیگری آنهایی که الان زنده اند. مسلمانان هنوز نتوانسته اند با دنیای فعلی خو و عادت کنند. برای اکثر مسلمانان زندگی ایده آل برگشت به ۱۴ قرن قبل، همان زمان محمد و خلفای راشدین است. محمد و خلفا قرن هاست که مرده اند، اما الان مثل یک رژیم مستبد و دژخیم صفت بر روح و روان میلیون ها انسان حکومت می کنند. از این نظر، مسلمانان آزادی و اختیار ندارند و هرآنچه اتفاق میفته، با تکیه و اعتبار حکمرانان مرده است. 

مشکل دیگر مسلمانان حاکمان فعلی است. عملکرد حاکمان فعلی هم تحت تاثیر مردگان است، یعنی بدون مراجعه به مردگان، آنها نمی توانند کار کنند. درست است که چارچوب حکومت های کشورهای اسلامی سکولار و مدرن است اما نباید فراموش کرد که عاملان آن برای گرداندن چرخ نظام نیاز به پذیرش و اعطای جوازی دارند که هنوز در دست مردگان است. 

خلاصه اینکه، تا زمانیکه حکمرانان مرده بر کشورهای اسلامی حکومت کنند، وضعیت مردم تغییر نخواهد کرد.

پنجشنبه، خرداد ۰۹، ۱۳۹۸

سانسور و بدترین ترجمه فارسی

این متن زیر را اسد به من فرستاد. اسکرین شات زیر از یکی از صفحات کتاب ترجمه شده هاروکی موراکامی بنام "کافکا در ساحل" گرفته شده است. کتاب در ایران ترجمه شده و ظاهرا مترجم آن مهدی غبرایی است. ممکن است کسانی دیگر هم ترجمه کرده باشند ولی من تنها به نام این آقا برخوردم. غبرایی عنوان کتاب Kafka on the Shore را "کافکا در کرانه" ترجمه کرده است.

میدانیم که در ایران کتابها سانسور می شود. کتاب صد سال تنهایی را من یک بار به فارسی و بعد دوبار به انگلیسی خواندم. بعد متوجه شدم که در ترجمه کتاب چه بلای روی آن آورده اند. قصد شان این بوده که اسلامی اش کنند. بنام اسلامی کردن موضوعات مهم و حساس کتاب را سانسور کردند و همین روش تا الان در ایران ادامه دارد.

نمونه آن همین بریده ای زیر است که از صفحه فارسی شده ای کتاب هاروکی موراکامی برداشته شده است.  این نوع ترجمه نه تنها ضربه به خود اثر و بی احترامی به نویسنده آن به شمار می رود بلکه بی حرمتی به ادبیات و هنر ترجمه است.  ترجمه فارسی آن ظاهرا از انگلیسی به فارسی برگردانده شده است.

کسانی که کتاب های چاپ و ترجمه شده در ایران را می خوانند متوجه باشند که آنها اکثرا تحریف و تعدیل و یا سانسور شده است. کتاب هاروکی موراکامی هم یکی از نمونه های است که در عصر ما اتفاق میفته. 

متن ترجمه شده به فارسی در ایران

متن اصلی به انگلیسی:

 “But that calm won't last long, you know. It's like beasts that never tire, tracking you everywhere you go. They come out at you deep in the forest. They're tough, relentless, merciless, untiring, and they never give up. You might control yourself now, and not masturbate, but they'll get you in the end, as a wet dream. You might dream about raping your sister, your mother. It's not something you can control. It's a power beyond you-and all you can do is accept it. You're afraid of imagination. And even more afraid of dreams. Afraid of the responsibility that begins in dreams. But you have to sleep, and dreams are a part of sleep. When you're awake you can suppress imagination. But you can't suppress dreams”.  

Haruki Murakami, Kafka on the Shore, Translated from the Japanese by Philip Gabriel, 2005, p 127.

ترجمه درست و دقیق متن به فارسی:

«اما خودت می‌دانی که این آرامش دوام نمی‌آورد. همانند جانوری که خسته‌گی را نمی‌فهمد، به هر کجا روی در تعقیب توست. آن‌ها در اعماق جنگل به‌تو سرک می‌کشند. سخت‌‌جان، جبار، سنگ‌دل و خسته‌گی‌ناپذیرند و دست از سرت بر نمی‌دارند. شاید بتوانی خودت را کنترل کنی، خودارضایی نکنی، ولی در نهایت به عنوان یک خوابِ جنسی خیس به سراغت خواهند آمد. ممکن است خوابِ تجاوز به مادر یا خواهرت را ببینی. چیزی نیست که در اختیار تو باشد. نیرویی است فراتر از توان تو. یگانه کاری که از دستت بر می‌آید این است که آن را بپذیری. تو از تخیل‌ات می‌ترسی. و حتا بیش‌تر از آن از خواب‌هایت می‌ترسی. از مسئولیت‌هایی که در عالمِ خواب دامن‌گیرت می‌شوند. ولی باید بخوابی و خواب‌‌دیدن‌ها بخشی از خواب‌اند. در عالم بیداری می‌توانی تخیل‌ات را سرکوب کنی. اما نمی‌توانی خواب‌هایت را سرکوب کنی». منبع: اسد بودا.

جمعه، خرداد ۰۳، ۱۳۹۸

بی بی سی فارسی اطلاعات غلط میدهد

بی بی سی فارسی اطلاعات غلط به خوانندگانش ارايه می کند. خبر کامل را اینجا بخوانید.
نانسی پلوسی رییس مجلس نمایندگان آمریکا خواستار مداخله اعضای دولت و خانواده رئیس جمهوری برای نجات آمریکا شد و با شرورانه خواندن رفتار ئیس جمهوری برای سلامتی او ابراز نگرانی کرد.
خانم پلوسی یک روز بعد از آنکه رئیس جمهوری آمریکا جلسه‌اش را با او به ناگهان ترک کرد گفت آقای ترامپ مشکل مهار اعصاب دارد و قبل از ترک جلسه با مشت روی میز کوبیده است.
این موضع‌گیری نشانه افول بیشتر رابطه میان رئیس جمهوری و حزب دموکرات آمریکاست.
خانم پلوسی روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت برای رئیس جمهوری آمریکا و عاقبت به خیر شدن کشورش دعا می‌کند.
بی بی سی فارسی یا مطلب را درست ترجمه نشده یا عمدا دست به تحریف زده است. این خبر تنها یک طرف قضیه را انعکاس داده ولی طرف دیگرش نادیده گرفته است. حقیقت این است که دیروز ترامپ و نانسی پلوسی هر دو جر و بحث کردند و تقریبا به همدیگر ناسزا گفتند. این کشمکش ها برای انتخابات  ریاست جمهوری ۲۰۲۰  است و ممکن است از این بدتر هم بشود. دیروز پلوسی ترامپ را روانی خطاب کرد و ترامپ نانسی را روانی و دیوانه صدا کرد. اینکه بی بی سی تنها یک طرف قضیه را گرفته جایی سوال است. اصل خبر در سایت بی بی سی بخش انگلیسی نشر شده و آنجا هر دو طرف قضیه را انعکاس داده است.

پنجشنبه، خرداد ۰۲، ۱۳۹۸

گی و لزبین در تایوان

خبر قانونی شدن ازدواج گی ها و لزبین ها در تایوان را خواندم. این ویدیو را ببینید. سه زوج در یک روز با هم مراسم ازدواج شان را جشن میگیرند: جنس مخالف، گی و لزبین. این خبر چقدر برای آنهایی که تا حال از این حق بی بهره بودند مسرت آمیز است. تایوان اولین کشور آسیایی است که این حق ابتدایی را به شهروندانش رسمی می کند. این حق هر انسانی است  - از هر جنسی - ولو در هرجایی از دنیا زندگی کند ولی بعضی حکومت ها با همین ابتدایی ترین حقوق انسانی مشکل دارد.

نشانه های ترقی و ترقی خواهی در افق هویت درخشان تایوانی ها جرقه می زند. باشد که این جرقه گوشه های تاریک دیگری آسیا را تحت تاثیر قرار دهد. 

سه‌شنبه، اردیبهشت ۳۱، ۱۳۹۸

از یاد بردن زبان مادری

نه اینکه ادعا کنم که من نویسندهء خوبی بودم، اما همانقدری که بلد بودم هم از یادم رفته است. زبان یک پروسه سیال است و نیاز به تکرار دارد. هرقدر استفاده شود به همان اندازه روانتر، زیباتر و جذابتر می شود.
الان به بعضی از نوشته هایم که نگاه میکنم از خودم نفرت می کنم. من سالهاست فارسی نخوانده ام و ننوشته ام مگر در صورت ضرورت. الان، نوشتن به فارسی برای من سخت شده است. در خیلی مواقع از انگلیسی ترجمه می کنم. برای من زبان مبدأ انگلیسی شده و این هم خوب است و هم بد. بدی اش اینجاست که من باید ترجمه کنم چون فارسی یادم نمی آید. حسنش اینجاست که من زیاد نیازی به فارسی ندارم.

دوشنبه، اردیبهشت ۳۰، ۱۳۹۸

The tenacity of prejudice

من خیلی چیزها را به سادگی از یاد می برم، اما بعضی چیزهاست که فراموش کردنش برایم سخت است. چند سال پیش، سال سوم کالج بودم. یک خانم افغان در کافی شاپ کتابخانه کار می کرد. خانمی خوب و خوش اخلاقی بود. اهل شوخی و سر به سر گذاشتن بیهوده بود. گاهی عکس دخترش را به من نشان میداد. میگفت دخترم را میگیری، برت میدم. میدانستم اینها را از شوخی به من میگفت. بعضی وقت ها اگر خوش خلق بود در بدل یک پیاله قهوه کوچک پیاله بزرگ به من میداد. میگفت، نگویی که وطنداری نکردیم.

یک روز، از یکی از همکارانش چیزهای عجیبی در باره اش شنیدم. همکارش به من گفت که من از خانم فلانی پرسیدم که شما هر دوی تان افغان هستید ولی چرا چهره شما فرق دارد. خانم افغان برش گفته که این مردم شهری نیستند، در کوه ها زندگی می کنند و در میان شان آدم خواری رایج است.

 برای چند لحظه گیچ شدم. بعد برش توضیح دادم که نه این طور نیست، شاید او دچار سوء تفاهم شده باشد. در گوگل مپ نشان دادم. گفتم، آری، من از قوم هزاره هستم و اکثر آنها در بلندی ها و کوه های مناطق مرکزی افغانستان زندگی می کنند ولی آدم خواری در میان شان رواج نیست.

امروز این خاطره دوباره به یادم آمد. راستش از پی بردن به عمق و ریشه این نوع تعصب عاجزم. نفرت چقدر در بعضی ها ریشه دوانده که حتی بعد از سالها زندگی در آمریکا هنوز نمی توانند روی آن غلبه کنند. الان کوشش میکنم خودم را راضی کنم که ممکن است این خانم افغان چنین حرفی را نگفته و ممکن است آن خانمی که این حرف را به من گفت دچار سوء تفاهم شده باشد. 

شنبه، اردیبهشت ۲۸، ۱۳۹۸

دختران پاکستانی که عروس چینی ها می شوند

این خبر را دیروز در بی بی سی انگلیسی خواندم. چینی ها میروند پاکستان و از آنجا خانم می گیرند. در خیلی موارد، دخترهای که در دام آنها میفتند از اقلیت های مسیحی هستند، گاهی هم مسلمان بودند. پدر و مادرها در بدل ۱۲ هزار دلار یا کمتر دختران شان را عروس مردهای می کنند که زبان همدیگر را نمی فهمند. 
براساس این گزارش، وقتی این دختران به چین می رسند پی میبرند که شوهران شان اصلا آدم های مذهبی نیستند. از آنها مثل برده جنسی استفاده می کنند. با دوستان شان شریک می کنند، کتک می زنند. هرچند همین کارها را مسلمانان هم می کنند اما در مقیاس پاین تر. 

پنجشنبه، اردیبهشت ۲۶، ۱۳۹۸

يوغ اسلام

چهارشنبه، اردیبهشت ۲۵، ۱۳۹۸

ذهن متوهم مذهبی

وقتی به سخنان و نوشته های بعضی ها - خصوصا در حوزه زبان فارسی - بر میخورم، می بینم نگاه ها چقدر کج و ناقص است، تاسف می خورم. در عصری که ساینس همه چیز را دگرگون کرده است خیلی ها هنوز باور دارند خدای است که همه چیز در دست اوست. وقتی بدن، این فیزیک بیولوژیکی تحت تاثیر محیط قرار میگیره و ملتهب میشود، دلیلش را به خدا ارجاع میدهند. برایش روح میسازند و بال و پر می دهند. این ذهن مذهبی چقدر زندگی و محیط مان را متوهم ساخته است. 

شنبه، اردیبهشت ۲۱، ۱۳۹۸

شب خوبی

امشب در حاشیه واشنگنتن دی سی هستم. شب خوبی است. بهتر از این نمی تواند باشد. 

جمعه، اردیبهشت ۲۰، ۱۳۹۸

پست عمه سنگری در باره پسر بی تربیت

من از این به بعد وبلاگ های فعال را می خوانم و تا حدی کوشش میکنم اینجا چیزی بنویسم. امروز تازه وبلاگ عمه سنگری را یافتم. چند تا یادداشتش را خواندم. خیلی روان و زیبا مینویسد. لذت بردم.
یادداشت اخیرش را بخوانید. در مورد یک تجربه تلخی نوشته. من ناراحت شدم. متاسفانه بعضی ما افغان اینطوری هستیم. به گفته ایرانی ها ما بی جنبه ایم. من متاثر شدم از اینکه عمه ی ما اینطور برش بی احترامی شده است. من دقیقا درک می کنم او در چه وضعیتی قرار داشته، اگر من می بودم شاید یک بیخ گوشی محکم حواله آن بچه بی ادب می کردم. 

پنجشنبه، اردیبهشت ۱۹، ۱۳۹۸

پادکست گوگل

امروز تازه دریافتم که گوگول سرویس پادکست هم دارد. به این لینک سر بزنید اگر علاقمند بودید دانلودش کنید. یک برنامه توسط شانکار ویدانتام در NPR ثبت میشه بنام "خرد پنهان" (hidden brain)، پیشنهاد میکنم یک بار بشنوید. هرچند من با خیلی چیزهای که تولیدکننده آن انجام میده موافق نیستم اما برنامه هایش در کل با کیفیت است. من با روش کار او مشکل دارم نه محتوای آن.
برنامه ها معمولا روی موضوعات مختلف از جمله سکس، جنسیت، مذهب و فرهنگ هاست البته از منظرهای مختلف از جمله ساینس، روانشناسی و فلسفه ای تکامل بشری. کسانی که در برنامه ها دعوت می شوند اساتید دانشگاه ها و یا کسانی هستند که در این موضوعات تحقیق آکادمیک کرده اند. برای یک بار شنیدن می ارزد.

چهارشنبه، اردیبهشت ۱۸، ۱۳۹۸

آخ درد شکم

چند روزه شکم دردم. میدانم مشکلش چیست اما از سر لجاجت دوا نمی خورم. امروز رفتم دوش، نیمه راه شکمم درد گرفت، مجبور شدم نصف راه را قدم بزنم. در کنار پیاده رو دراز کشیدم. برای چند دقیقه خوابم برد. با زنگ بایسکل بیدار شدم بعد راه برگشت را پیش گرفتم. شکم دردی چیزی بدی است. من هرگاه غذای هندی یا چینای میخورم، انتظار ناراحتی معده ام را باید بکشم. از غذای تند و مرچدار هندی خیلی وقت است که فاصله گرفته ام. اما غذای چینای برعکس شکر میاندازند، حتی همان سوی ساس شان شکر دارد. 

سه‌شنبه، اردیبهشت ۰۳، ۱۳۹۸

تمرین علیه فراموشی

امروز، تازه متوجه شدم که من نمی توانم به راحتی فارسی بنویسم. نه اینکه فارسی من خوب بود، همان مقداری که بلد بودم هم کم کم از یادم میرود. اینجا می خواهم برگردم و از هر چیزی بنویسم. خوبی نوشتن در اینجا این است که کسی نه لایک می کند و نه زیاد علاقه مند هست کامنت بنویسد. من که تا حدی می خواهم از فضای اجتماعی دور باشم، این فضا بهترین جایی خواهد بود برای تمرین علیه فراموشی زبان مادری. 

یکشنبه، آبان ۲۸، ۱۳۹۶

آب - از ترانه های چوبه دار

 این شعر از کریستین مورگینستین شاعر آلمانی است. او تا اوایل قرن بیستم زیست اما مستاصل از زندگی و  لذتش بود. در تمام عمرش آرام نبود.، اکثرا بین آلمان، نیوزلند و ایتالیا راه رفت، همینطوری، به دنبال هیچ. به امید اینکه وضعیت صحی اش بهبود یابد. در خلال این سفرها اما، چیزی که دستگیرش شد ملاقات بعضی اشخاص فلسفی، و ادبی بود که بر زندگی او تاثیر به سزایی گذاشت. رفته رفته با "ادبیات یاوه سرایی" آشنا شد. اصطلاح ادبیات یاوه سرایی به ژانر و یا به کارهای به کار میرفت که نه یاوه سرایی بود و نه هم کمتر از آن، یک چیزی حد وسط.
این شعر زیر را من در یکی از کتاب های درسی ام خواندم. تصمیم گرفتم ترجمه اش کنم. از لحن، ایجازها و ایماها شاید این نتیجه برسید که شعر کریستین هم چیزی در حد ادبیات یاوه سرایی است. 

آب - از ترانه های چوبه دار
------
بدون زمزمه ای
بدون کلمه ای
،آب
 آرام و بی صدا
،جاری است
ورنه
بیان کردن آرامشش
طور دیگری شگفت انگیز نمی بود

تخمیر و تبخیر
عشق و راستی
اینها تازه نیست
که کسی سروده باشد
یا گفته باشد
  این همه بیانگر این است که
سکوت
 دل جریان آب را تسخیر کرده است


Das Wasser - from gallows songs
-------

Ohne Wort, ohne Wort
rinnt das Wasser immerfort;
andernfalls, andernfalls
sprach' es doch nichts andres als:

Bier und Brot, Lieb und Treu,-
und das wäre auch nicht neu.
Dieses zeigt, dieses zeigt,
dass das Wasser besser schweigt.

Poet: Christian Morgenstern- Source
(Trans. Nasim Fekrat, September 02, 2016)

یکشنبه، خرداد ۰۷، ۱۳۹۶

آب زمزم، گندیده ترین آب دنیا


از شگفتی های آب زمزم زیاد شنیدیم که برای هر مرض مداواست. اما اخیرا مسئولان بهداشت در کشورهای غربی نوشیدن این آب مقدس را خطرناک توصیف کرده اند. بنا بر آزمایشات لابراتورای، این آب مقدس ظاهرا یکی از گندیده ترین و خطرناک ترین آب دنیاست.
به نقل از بی بی سی، در سال ۲۰۰۵ میلادی، سازمان استاندارد مواد غذایی (Food Standards Agency) بریتانیا، بعد از تحقیقات و آزمایشات لابراتواری اعلام کرد که آب زمزم حاوی مواد آرسنیک تقریبا سه برابر حد مجاز قانونی مقرر شده توسط سازمان بهداشت جهانی است و علیه نوشیدن آب زمزم به مردم هشدار صادر کرد. بی بی سی تصریح می کند که البته این آزمایش لابراتواری بر آب زمزمی که در بریتانیا (ظاهر جعلی) به فروش می رفت انجا شده بود.

شنبه، مرداد ۰۲، ۱۳۹۵

اول آنها به دنبال سوسیالیست ها آمدند، سکوت کردم

اول آنها به دنبال سوسیالیست ها آمدند
سکوت کردم
چون فکر کردم من سوسیالیست نیستم

بعد سراغ اعضای اتحادیه های کارگری را گرفتند
سکوت کردم
بعد آنها به دنبال یهودی ها آمدند
سکوت کردم
به این دلیل که من یهودی نبودم

سرانجام،
آنها به سراغ خودم آمدند
کسی نبود اعتراض کند.

First they came for the Socialists, and I did not speak out—
Because I was not a Socialist.
Then they came for the Trade Unionists, and I did not speak out—
Because I was not a Trade Unionist.
Then they came for the Jews, and I did not speak out—
Because I was not a Jew.
Then they came for me—and there was no one left to speak for me.

شعر از مارتین نیمولر (Martin Niemöller (1892–1984
ترجمه: نسیم فکرت
تاریخ: ۲۴ جولای. ۲۰۱۶

contact

نام

ایمیل *

پیام *