این عنوان مطلبی در پولیتکو است اما ترجمه اش باید این باشه: ممدانی و ترامپ دست به دامن محبت بردند نه جنگ.
خوب مشخصه. آقایه که ماشاالله با مغز گنجشکی اش نزدیکه کشور و اقتصادش را به گ.ه بکشه حالا آمده می خواهد از همان درخشش و فروغ ممدانی عزیز کمی نصیبش شود. می خواهد کمی رنگ آدمیت بگیره. عجیب تر آنجایی است که بنده ناخدا میگه من و ممدانی نظرات مان شبیه همه. خصوصا در مورد مقرون به صرفه بودن زندگی در نیویورک. (اصلا دیگه انرژی زهرخند نمانده).
Labels:
ممدانی
0 comments:
ارسال یک نظر